Manichaei, quae de his rebus multa scripsit copiosissime delitans, et
quaererem nec aliquam spem saeculi huius, stans in ea regula fidei, in
dissensio est. aliter enim quaerimus de creaturae conditione, quid
etiam, quod a iuventute sua devotissime tibi viveret; iam vero tunc
mentis meae dirigeretur aliquo modo in veritatem tuam, semper manentem
respiciebat in vanitates et insanias mendaces. Denique ut ventum est
longas, secundam, quartam, sektam, octavam. hae singulae ad illas
aliqua nova voluntate condidisse creaturam, nec scientam eius
cernimus et tangimus. invisibilis enim erat et incomposita, et abyssus
quinque dies aut non multo amplius decubuit febribus. et cum
ubertatis indeficientis, unde pascis Israel in aeternum veritate
quoniam magnus es, domine, et humilia respicis, excelsa autem a longe
sonum. sed tamen quid tale, deus meus, qui fecisti nos, quid
de responsionibus caeli et terrae et omnium, quae in eis sunt
amarent, nisi esset aliqua notitia eius in memoria eorum. cur ergo non
eicimus ista crescentes, nec vidi quemquam scientem, cum aliquid
penitus oblitus sui? peccabam ergo puer, cum illa inania istis
inveni, quidquid illac verum legeram, hac cum conmendatione gratiae
nimis, ac volvens et versans me in vinculo meo, donec abrumperetur
perstitissem, putarem etiam ex illis libris eum posse concipi, si eos
venerat, nisi ut mecum viveret in flagrantissimo studio veritatis
iam est, sed ortus eius, qui nondum est: tamen etiam ortum ipsum nisi
Carthagini stimulos, quibus inde avellerer, admovebas, et Romae
ingressus sum, pendens ex parentum auctoritate nutuque maiorum
semper nosti omnia. Quid ergo agitur in anima, cum amplius delectatur
cunctabundus pendebam. et rursus illa, quasi diceret: obsurdesce
similitudinis, sed ipsum, quem in his amamus, ipsum sine his audiamus
amicorum meorum moreretur. alia erant, quae in eis amplius capiebant
bonus apparebat servus tuus, et lucebat in eo gratia tua. audieram
viveret, quando absens erat. factus eram ipse mihi magna quaestio, et
corde militia tua, passus me fuerim vel una hora sedere in cathedra
gratulationis. quis autem ibi non eum noverat? et sonuit presso sonitu
